Rozdział 8

          Zostałam w samej bieliźnie i wtedy w mojej głowie zaświeciła się czerwona lampka.
-Nie mogę - mruknęłam i zaczęłam odpychać chłopaka.
-Właśnie, że możesz - odparł i zaczął całować mój dekolt. Jednak nie mogłam. Groźby Malika dały mi trochę do myślenia. Dobrze by było wrócić do dawnego życia, ale już nie ma odwrotu.
-Nie - jęknęłam, a chłopak dał za wygraną i odsunął się ode mnie. Nałożyłam powoli ubranie, które przed chwilą Li zrzucił ze mnie. Każdy ruch sprawiał mi ból. Mam nadzieję, że jednak do trzech dni przejdzie ten cholerny ból. Usiadłam na jednym z foteli, na przeciwko chłopaka.
-Nastąpiła mała zmiana planów. Musisz przez kilka dni pobyć u Marthy. Niezbyt mi to odpowiada, ale jak na razie, tylko tam jesteś bezpieczna. Do swojego mieszkania nie wrócisz. Jeżeli chodzi o twoją siostrę, to jest bezpieczna - oznajmił, a ja tylko pokiwałam głową. Oznaczało to, że powinnam się zacząć zbierać, dlatego spakowałam resztę ubrań do mojej torby i zniosłam ją na dół.

Siedziałam w samochodzie i czekałam na chłopaka, który rozmawiał jeszcze z Louisem. Czyli jednak wracam do ciotki. Ciekawa jestem, dlaczego Liam nie lubi tak tego chłopaka, który przebywa u Marthy. Zresztą okaże się później. Chłopak po chwili wsiadł do samochodu i ruszył.
-Długo tam będę? - zapytałam.
-Nie wiem, ale na pewno kilka dni. Dzisiaj muszę załatwić jedną rzecz, a później wrócę do ciebie. Zostanę na noc - powiedział, po czym uśmiechnął się do mnie. Odruchowo wyciągnęłam dłoń w jego kierunku, a on ją chwycił i splótł nasze palce. Nie mam pojęcia, dlaczego to zrobiłam, ale jednak na moją twarz wkradł się uśmiech, spowodowany tym, że jednak nie odepchnął mojej dłoni. Przez resztę drogi żadne z nas się nie odezwało, ale palce były nadal splecione.

Zatrzymaliśmy się obok szarego domu, w którym byłam wczoraj. Liam wziął moją torbę i ruszyliśmy w kierunku drzwi wejściowych. Otworzyła nam szczupła blondynka. Od razu wpuściła nas do środka i kazała zaczekać w salonie. Usiedliśmy na kanapie, a gdy młoda dziewczyna wychodziła z pomieszczenia, szatyn bezczelnie gapił się na jej tyłek.
-Liam! - warknęłam.
-No co? Byłbym zapomniał - zaśmiał się - Moja księżniczka jest zazdrosna - powiedział i przyciągnął mnie do siebie. Pokręciłam przecząco głową, co było niezgodne z prawdą. Payne zaczął mnie całować. Ja oczywiście nie potrafiłam nie odwzajemnić pocałunku.
-Czyli jednak jesteście parą - powiedziała Martha, a ja od razu, gdy usłyszałam jej głos oderwałam się od chłopaka. Zarumieniłam się i spuściłam głowę w dół.
-Witaj Martho. Mogłaby zostać u ciebie na trochę? - zapytał, a kobieta przytaknęła. Zawołał ją jeszcze na stronę, a po chwili pożegnał się ze mną, oczywiście pocałunkiem i wyszedł.

Usiadłam na kanapie w salonie i zaczęłam rozglądać się dookoła. Mieszkanie było skromne, jednak bardzo przytulne. Miało ten swój klimat, który tak bardzo cenię w mieszkaniach.
-Napijesz się czegoś? - zapytał męski głos, a ja od razu spojrzałam w kierunku, z którego dochodził. Moim oczom ukazał się wysoki mężczyzna o długich rudych włosach. Posłał mi uśmiech i czekał na moją odpowiedź.
-Chętnie - odpowiedziałam, a chłopak po chwili zniknął z pomieszczenia. Czyżby to był ten Ivan, za którym Payne tak bardzo nie przepada? Jestem ciekawa co takiego się wydarzyło, że nie chce, abym przebywała z nim w jednym domu. Dzisiaj będę miała okazję, to zapytam.

Niedługo po tym zjawił się chłopak z dwoma parującymi kubkami herbaty. Postawił je przede mną na niewielkim, drewnianym stoliczku. Podziękowałam i wzięłam gorący kubek do dłoni.
-Jestem Ivan, miło mi cię poznać - powiedział rudzielec z rosyjskim akcentem. Tak myślałam, że musi pochodzić z tamtych stron, bo jego charakterystyczna uroda na to wskazywała.
-Rose, mi ciebie również - odpowiedziałam i uścisnęłam jego dłoń.
-Siostrzenica Marthy, tak? - zapytał, a ja w odpowiedzi pokiwałam głową.

Bardzo miło gadało mi się z Ivanem. Nim się obejrzałam był już wieczór, co oznaczało, że Liam powinien niedługo wrócić. Dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy na temat Ivana, jednak gdy rozmowa schodziła na temat Payne'a, to od razu starał się zmienić temat. Najwyraźniej musi być coś na rzeczy, skoro tak reagował. Nasza rozmowa przeniosła się na zewnątrz. Siedziałam na drewnianej huśtawce, patrząc na mojego rozmówcę, który siedział obok mnie. Ręka chłopaka powędrowała na mój policzek. Speszona odsunęłam się do tyłu. Ivan przysunął się, ale nagle czyjaś dłoń zacisnęła się na jego szyi.
-Jeszcze raz ją dotknij, a pożegnasz się ze swoim, nędznym życiem - warknął dobrze znany mi głos.
-Nic nie możesz mi zrobić - zaśmiał się chłopak. Liam mocno go odepchnął, a ja wstałam i podeszłam do niego. Pociągnął mnie za ramię i odszedł ze mną za dom.
-W tym przypadku wracasz do mieszkania, bo z nim w jednym domu na pewno nie będziesz przebywać - oznajmił i wszedł do domu. Po chwili zjawił się z moją torbą i Marthą.
-Trzymaj się Rose. W razie problemów z plecami zgłoś się do mnie. Podziękowałam jej za wszystko, pożegnałam się i wsiadłam do samochodu szatyna. Nie rozumiem, w jakim celu przywoził mnie tutaj?
Jechaliśmy w ciszy, do czasu, gdy Li nie zaczął swojego przesłuchania.
-Dobierał się do ciebie wcześniej? Mówił ci coś o mnie? - zapytał, a ja zaprzeczyłam. Pokiwał głową ze zrozumieniem.
-Co z Cass? - zapytałam.
-Wczoraj do twojego mieszkania przyszedł jakiś facet i zaczął ją przepraszać. Siedział z nią akurat Horan i wyrzucił go za drzwi. Twoja siostra się wkurzyła i dostał od niej. Nie wiem kto to był, ale wiem, że było ciekawie - powiedział i uśmiechnął się na myśl o wczorajszym zdarzeniu. To zapewne Michael. Tak myślałam, że zrozumie to i wróci do niej. Dzisiaj z nią porozmawiam. Liczę na to, że będzie dobrze.
-Jej narzeczony. Mieli ostatnio ciężko, więc siostra zatrzymała się u mnie na jakiś czas - oznajmiłam.
-Lepiej, żeby wróciła do siebie, bo wplątałaś się w takie gówno, że lepiej, aby twoja siostra była w bezpiecznym miejscu i na pewno z dala od ciebie.
-Pogadam z nią dzisiaj - powiedziałam. Bardzo pocieszył mnie swoim stwierdzeniem, że wpakowałam się w gówno. Ciekawe czyja to zasługa…

Niedługo po tym, byliśmy już w moim mieszkaniu. W środku była tylko moja siostra. Nie było nikogo poza nią. Przywitałam się z nią, a Liam rozglądał się po mieszkaniu. Gdy uznał, że wszystko jest okej poprosił mnie na stronę.

Poszliśmy na górę, do mojego pokoju. Po zamknięciu drzwi chłopak od razu złączył moje usta ze swoimi. Pogłębiał pocałunki, a jego dłonie wędrowały po moim ciele. Położył mnie na łóżku i ściągnął swoją koszulkę. Jego pocałunki zostawiały mokre ślady na mojej szyi. Zamknęłam oczy, a Liam zaczął robić malinkę na mojej szyi. Zauważył, że podoba mi się to, więc uniósł moją koszulkę i całował mój brzuch. Oderwał się od mojego ciała i zawisł nade mną. Zostawił długi pocałunek na moich wargach, wstał i założył koszulkę.
-Będę tęsknić - mruknął i uśmiechnął się szeroko. Wstałam i przytuliłam się do niego. Objął mnie, a ja odpłynęłam. Pierwszy raz od dawna czułam się tak dobrze.
-Nie musisz się martwić, że Cracker znowu zacznie coś kombinować. Jesteś bezpieczna - powiedział i wyswobodził się z mojego uścisku.

Wyszedł z mieszkania, a ja postanowiłam porozmawiać z siostrą. Usiadłam w salonie na przeciwko jej.
-Co się wczoraj działo? - zapytałam i patrzyłam na nią wyczekująco.
-Michael mnie jakimś cudem znalazł i przepraszał za wszystko. Powiedziałam, że wszystko przemyślę i odezwę się do niego - odpowiedziała. Szczerze mówiąc, lepiej byłoby, żeby Cass wróciła do siebie, bo wolę nie narażać jej na niebezpieczeństwo. Sytuacja z Crackerem była naprawdę nieprzyjemna, więc lepiej, żeby moja ciężarna siostra była bezpieczna.
-Moim zdaniem powinnaś do niego wrócić. Przemyślał to, zrozumiał, że cię kocha i chce zostać ojcem - oznajmiłam.
-Wiesz... Chyba masz rację. Zadzwonię do niego i pogadam na spokojnie - odparła, wzięła telefon i wyszła z salonu.

Poszłam do kuchni, otworzyłam lodówkę, która była pusta. Ech, trzeba zrobić zakupy. Jednak dzisiaj zamówię pizzę, bo nie chce mi się ruszać z domu. Zadzwoniłam pod pierwszy, lepszy znaleziony numer w internecie i czekałam niecierpliwe na dostawcę. Sprawdziłam lokalizację tej pizzerii. Była niedaleko mnie. Tyle dobrego, bo mój brzuch zaczął już się odzywać.

Kilkanaście minut później usłyszałam dzwonek do drzwi. Otworzyłam bez wahania, a moim oczom ukazał się dostawca od pizzy. Mój żołądek podskoczył uradowany. Zapłaciłam mężczyźnie, zamknęłam drzwi, a pudełko położyłam na stole w salonie. Weszłam po schodach, zapukałam do pokoju siostry i uchyliłam drzwi.
-Jest pizza, więc zjedz póki ciepła - powiedziałam i wróciłam na dół. Dorwałam się do opakowania i od razu wzięłam się za jedzenie. Napełniłam swój brzuch połową placka, wtedy pojawiła się siostra, która chętnie się poczęstowała.
-Mów co i jak - powiedziałam i wytarłam swoje ubrudzone w ketchupie usta. Przełknęła ostatni kęs i zaczęła opowiadać.
-Dogadaliśmy się. Jutro Michael przyjedzie po mnie - odpowiedziała, a ja ucieszyłam się na tą wiadomość, ponieważ będę wiedziała, że dziewczyna jest bezpieczna i co najważniejsze  - z dala ode mnie.

Reszta wieczoru minęła bardzo przyjemnie. Położyłam się wcześniej spać, ponieważ dzisiejszy dzień mnie zmęczył, a obolałe plecy cały czas dokuczały. Jednak po wizycie u Marthy czułam się lepiej.

            Przetarłam oczy i sięgnęłam do telefonu, który leżał zawsze obok łóżka, na szafce nocnej. Spojrzałam na ekran. Dwanaście nieodebranych połączeń. Coś czuję, że będę miała problemy. Wzięłam głęboki oddech i oddzwoniłam na numer, który do mnie dzwonił.